nobetciler.

bu kuşları tesadüf eseri çekmedim. birkaç gündür seslerini her duyduğumda perdeye yönelmemle beraber anında kaçıyorlardı. sonunda perdeyi açık bıraktım bugün. ve bekledim, bekledim. zaten geldiklerini haber veriyorlardı sesleriyle. makinamı elime aldım ve çek allah çek. doğru zaman, doğru netleme, doğru pozlama derken, bir türlü istediğimi yakalayamadığımı sanarken meğersem yakalamışım aslında.
bu kuşlar tesadüfen yukarı bakmıyorlar. gerçekten nöbetteler. yukarısını kolluyorlar. birkaç gündür odamın panjuru ve duvar arasında (görünmüyor ama çalı çırpı ve cik cik seslerinden belli) bir kuş yuvası var.
valla var bu kuşlar da yavrularını kolluyorlar besbelli. evin etrafında dönüp duruyorlar kaç gündür. bir o pencerede bir bu pencerede.
niyeyse duygulandım bugün onları öyle görünce..